De skyline van Porto Alegre, mijn eerste stop in Brazilië.
De lokale katholieke kathedraal, ook wel Catedral Metropolitana.
Het Monumento a Julio de Castilhos.
Het paleis van justitie, vrouwe justitia heeft hier geen blinddoek of weegschaal, alleen een zwaard.
De grote winkelstraat van Porto Alegre.....
....met allerhande kraampjes.
Het kunstmuseum.
De temperatuur liep lekker op terwijl ik naar de overdekte markt liep.
Binnenin o.a. Bancado Holandês, maar geen nederlandse kazen te bekennen in deze zaak.
Door een hoepel met messen duiken, de favoriete bezigheid van de straatartiesten in Brazilië.
Het historisch museum Rio Grande do Sul.
De schoorsteen van de Uso de Gasometro, een landmark van Porto Alegre.
De red bull van Brazilië, superlekker!
Zij heeft ooit the voice of Porto Alegre gewonnen ofzo: nl.wikipedia.org/wiki/Elis_Regina
De Baia de Guaiba.
Weer die schoorsteen.
Zoas gezegd, de uso de gasometro is dus DE landmark van Porto Alegre.
Nogmaals de skyline.
De view van Ilha da Pintada....
....terwijl de kapitein de Rio Jacui opvaart.
Aangezien de beste stuurman van de wal er ook was, mocht die ook even sturen.
Want dit moesten we natuurlijk niet hebben.
leuke optrekjes hiero aan het water.
De één nog luxer dan de ander.
Ja, best leuk wonen hier.
Een beetje watersporten in de achtertuin......
.....het kan allemaal.
En weer bijna terug, de schoorsteen is al weer in zicht.
Even toeteren om de vogels te laten schrikken.
De kade (Avenida Mauá) met pakhuizen.
Een cormorant.
In Porto Alegre pakte ik de bus naar Florianopolis.
We passeerden een groen en heuvelachtig landschap.
Met veel veeteelt, voornamelijk lekkere malse koeien.
En kleine durpjes.
Florianopolis ligt op het eiland op de achtergrond.
Het uitzicht vanuit mijn hotelkamer.
De winkelstraat van Floripa zoals Florianopolis ook wel wordt genoemd.
Op straat legt men elke dag gezellig een kaartje.
Het 15 November plein.
Met een 250 jaar oude boom.
Een fijne plek om even in de schaduw uit te rusten.
Uiteraard hebben de Portugezen ook hier gebouwen achter gelaten.
Waaronder kerken, dat spreekt voor zich.
En dit is dan typisch Braziliaanse architectuur.
Verrek daar heb je hem ook weer met zijn mesjes en koprolletje.
De Hercilio Luz brug (niet meer in gebruik maar een landmark dus mag ie blijven).
's Avonds is ie verlicht nog verlicht ook.
De stad had ik inmiddels wel gezien, dus huurde ik een auto om de rest van het eiland te verkennen.
Als eerste naar Joaquina beach, waar je o.a. kunt sandboarden.
Het was alleen nog niet echt ideaal strandweer.
Dus reed ik maar een tijdje door......
....naar Campeche om even uit te rusten.
De boog kan immers niet altijd gespannen zijn.
Gelukkig was ik op tijd terug in mijn hotel, want het kwam ineens met bakken tegelijk uit de hemel.
Een dag later ging ik weer op pad en reed langs het Lagoa de Conçeicão.
Even wat fotootjes maken.
En toen weer door naar Praia Mole.
Het was code rood die dag.
Maar dat weerhield niemand ervan om te gaan surfen.
Of te gaan vliegen met een parapente.
Ik kon het surfen en het vliegen prima in de gaten houden.....
.....vanuit mijn strandstoel.
Kijk ze vliegen dan.
Aan de rechterkant was het uitzicht ook uitstekend.
Even de buik inhouden.
Een paar dagen later stond ik in São Paulo in de rij voor Corinthians vs. Portuguesa.
Yay, gelukt om een kaartje te bemachtigen.....
....met de hulp van Sidney(l) en Wilson®.
Om 5 uur zou het beginnen, dus nog 21 minuutjes zingen met de socios.
Ronaldo achteraan met alle kids om zich heen....
....het is de eerste wedstrijd voor het kampioenschap van de staat São Paulo.
Ze gaan nu zo beginnen, dus de kiddo's moeten weer ophoepelen.
Nog even het volkslied.
En dan de vlaggen weer oprollen.
Op deze vlag staat Ayrton Senna, hij was ook een Timão (Corinthians) fan.
Warempel een vrouwelijke lijnrechter. Ze hebben het ook geprobeerd met vrouwelijke scheidsrechters, maar dat was geen succes.
Camisa 12 (shirt 12 oftewel de twaalfde man).
Gooooooooooooooooooooooool.
'We' gaan ze inmaken.
Hier staat: 1 natie met meer dan 30 miljoen gekken.
Avenida Paulista.
Uitzicht vanuit mijn hotel op de bordelen.
Ceatano de Campos, vroeger school nu van het ministerie van onderwijs SP.
São Paulo, met ruim twintig miljoen inwoners, overal beton en asfalt.
Alleen de portugezen hebben enkele mooie dingen achtergelaten zoals dit Theatro Municipal.
Met de acteurs er nog bovenop.
En her en der bouwden ze ook parkjes zoals het park van de duivels met dit beeld.
Pfff, wel wat aan de warme kant zeg.
Deze obelisk om de stichters van de stad te eren staat, heel toepasselijk, op de plek waar São Paulo is gesticht.
Het BANESPA gebouw, een slechte kopie van Empire State Building.
Het staat in een zakendistrict dus hier kun je overal even de schoenen laten lappen.
Ik had wel een ijskoud biertje verdiend dacht ik zo.
Avenida São João (probeer dat maar eens goed uit te spreken).
Bij het maken van dit soort grafitti valt er nog weleens iemand te pletter.
Nostra Señora do Rosário dos Homens Pretos (kerk voor zwarte mensen).
De marktkraampjes in de Rua general Carneiro.
De maquette van de BANESPA toren in de lobby van die toren.
Vanaf de top zag ik dat de stad best wel uitgestrekt....
....is, bebouwing to zover het oog reikt.
Dit is 1 van de ruim 300 heliports in de stad, er schijnt geen stad in de wereld te zijn met zoveel privé helicopters.
Daar in het midden ongeveer ligt mijn hotel.
Toch best wel een mooi uitzicht ondanks zoveel beton.
En van minuut tot minuut...
...wordt het uitzicht mooier......
....en mooier. ;-p
Catherdral da Sé.
Cool zo'n dakterras.
'Hé zwerver ga jij eens even verderop liggen kreperen', of iets van die strekking.
Och och er is weer eens iemand neergestoken vlak voor de deur van mijn hotel.
Ik had genoeg van de betonnen jungle, dus ging ik met de metro op weg naar de dierentuin.
Alwaar de leguanen het uitpuften van de hitte.
De schildpadden duwden elkaar in het water, voor verkoeling.
Je waant je in de dierentuin bijna in de vrije natuur.
Oom Tom in zijn hutje.
Van nijlpaarden zie je altijd maar een klein stukje helaas.
Flamingo's
Deze jongens houden het gras lekker kort.
Behalve de fauna kun je in de zoo ook genieten van de flora.
Deze zie ik liever in de dierentuin dan in mijn slaapkamer.
Ze mogen die slangen wel eens wat meer te eten geven.
Als laatste ging ik nog even naar het duurste warenhuis in São Paulo, Daslu.
Met o.a. tassen die duurder zijn dan de hoeveelheid geld die er in past.
En naast een heliport gelukkig ook een wijnbar.
Whisky ontbijtje bij Pousada Eco Verde voordat we de Pantanal ingaan.
Twee Duitsers en twee Nederlanders, als dat maar goed gaat 4 dagen lang.
Onze taxichauffeur, Jackie Chan.
In het busje op weg naar de transpantaneiro.
Nog even wat drinken halen.
Beetje saai stukje eerst.
Dus de gids viel spontaan in slaap.
Nog even langs een supermarkt voor antimugspul en BIER.
De transpantaneira.
De eerste wilde dieren, termieten.
Zal je altijd zien als ik in een bus zit, platte band.
En terwijl wij een biertje nemen pompen hunnie hem even op.
De eerste kaaiman.
En een waterzwijn, nl.wikipedia.org/wiki/Capibara.
Aasgieren met een dooie koe.
De andere groep, is druk bezig de pantanal te verkennen als wij aankomen.
Dus ik verken driftig met ze mee.
In de poussada hebben ze een echte Bulthaup keuken.
Dit is Rupert.
Een paar ara's.
Eindelijk gaan we hiken.....
....en aansluitend een stukje varen.
Meteen zien we alweer een krokodil.
Je ziet het niet, maar het water zit vol krokodillen en piranha's.
Hé, alweer een kaaiman.
En ook overal cormoranten, en.wikipedia.org/wiki/Cormorant
Het sterft werkelijk van de kaaimannen.
Je ziet door de kaaimannen het bos niet meer.
Het wordt tijd voor een ander dier.
Een adelaar bijvoorbeeld.
Even een close-upje.
En weg is ie weer.
De andere groep vist even het avondmaal bij elkaar.
Voorlopig zijn ze echter alleen bezig de piranha's te voeren.
Hou eens op met die kaaimannen.
Even een selfie.
Een tapir, één van de lelijkste beesten ter wereld.
Terwijl wij in de uitkijktoren zijn gekomen komen de vissers de bocht door.
Hopelijk komen die buien niet onze kant op.
Edje met een petje.
Kapitein Gerard uit Rotjeknor.
De zon gaat langzaam onder.
Knap koppie daar in de wolken.
Crested Caracara, en.wikipedia.org/wiki/Caracara_%28genus%29
Een dag later betraden we de ongebaande paden.....
....om nog meer kaaimannen te zien......
.....en termietenheuvels.
Wil je geen muggenbeten, trek dan lichtgekleurde kleding aan met lange mouwen, zeiden ze nog.
Na 300 keer gestoken te zijn konden we dan eindelijk een ander stukje van de rivier zien.
De kliekjes schonken we na de lunch aan deze speklapjes.
Een echte Jabiru mensen: en.wikipedia.org/wiki/Jabiru
Eendjes, die zie je niet vaak natuurlijk.
Parkietjes ook niet.
Één van de hoogtepunten paardje rijden.
Door het moeras.
Ver weg van de gebaande paden.
Waar de schildpadden lopen.
Twee ezels.
Allemaal beeheeesjes.
Na de regenbui even de vleugels laten drogen in de wind.
's Avonds weer hiken, biertje voor onderweg erbij.
En genieten van de zonsondergang.
Want die was die avond prachtig.
Met telkens weer andere kleuren.
Om halfnegen was ie nog niet helemaal onder.
En de volgende ochtend komt ie gratis weer op.
Eindelijk een nieuw dier.
Volgens mij nog familie ook.
De volgende dag vissen, heb ik meteen zo'n kaaiman aan de haak.
En met de volgende hengel een piranha.
Deze heeft nog melktandjes.
Dus aan een adelaar gevoerd (nog net op tijd afgedrukt).
Kiek em peuzelen dan.
Deze heeft al gewisseld.
En toen ving ik ook nog een ander soort vis.
Maar wel weer één met tandjes.
Deze vloog me bijna de scheiding uit het haar.
Donders nog aantoe, hebben ze ook nog een soort struisvogels hier.
Oh nee, het was een roadrunner, vlug als water.
Met de koffers de rivier over waar de trekkertaxi al voor me klaar staat.
Op weg naar de volgende poussada.
Onderweg vinden we een nestje met vogeltjes.
Lief hè?
Behalve mijzelf is er nog een gast op deze poussada.
De volgende dag weer paardrijden, en mijn reedt deed al zo'n pijn.
En tijdens ons ritje zagen we zoals je ziet ook nog een soort hert.
We gingen door moerassen en beekjes.
En een muggen hiero, je wil het niet weten.
Maar gelukkig is er DEET, alleen had het paard daar niet zoveel aan.
Lachen als een boer met kiespijn, al het vel van mijn kont en overal muggenbulten.
Spot de uil.
Eindelijk na het hiken, vissen, roeien en paardrijden tijd voor een stukje ontspanning.
Na de Pantanal vloog ik naar de hoofdstad, Brasilia.
Vol met architectonische hoogstandjes zoals deze Dom Bosco kerk.
De fontein voor de TV toren.
Op de achtergrond de beroemde brug.
De plattegrond van Brasilia heeft de vorm van een vliegtuig, dit is de staart.
Permanente kermis met erachter het Parque de Cidade.
Eixo Monumental, de romp van het vliegtuig en het centrum van de macht in Brazilië.
De show begins.
Een diashow over BrasÃlia wordt in de fontein geprojecteerd.
Het Teatro Nacional.
De entree van het theater.
Het ene na het andere futuristische gebouw.
Deze met de ringen van Saturnus huist het Complexo Cultural da República.
Het Complexo Cultural da República met erachter de kathedraal van Brasilia.
Zie je wel dat meer asfalt minder files oplevert, het verkeer zit hier nooit vast.
Complexo Cultural da República (het gebouw is een stuk mooier dan de expositie binnen)
Catedral Metropolitana, nog mooier dan de Dom Bosco (met die blauwe ramen).
Veel licht en veel mooier dan alle antieke kerken bij elkaar (vind ik).
Hier kun je de hele dag wel rondhangen.
De baas was er even niet.
Door de ronding kun je fluisterend tegen de muur praten met iemand aan de andere kant.
De beelden bij de ingang, ik vermoed dat het de apostelen zijn.
Palacio de Itamaraty (ministerie BZ)
Het kunstwerk symboliseert de 5 continenten, verbonden door diplomatie.
Congresso Nacional
Supremo Tribunal Federal (het hoogste gerechtshof dus)
Maquette van Plano Piloto de BrasÃlia (het originele plan)
En ook 1 voor de visueel gehandicapten, hier zie je duidelijk de vliegtuigvorm van de stad.
Palácio de Planalto (presidenteel paleis).
Het hoogste gerechtshof nog een keer.
En het congres van achteren.
Beeld van Andre Malraux, de franse minister van cultuur. Hij gaf hier in 1959 een speech waarin hij zij dat Brasilia de eerste hoofdstad was van een nieuwe beschaving.
Wederom vrouwe justitia nu met zwaard en blinddoek, maar zonder weegschaal.
Onze gratis gids van onze gratis tour in het Nationaal Congres.
De bezoekersruimte met diverse kunstdingessen.
De welbekende wandelgangen.
De Braziliaanse Trêveszaal.
Aangezien de Presidente er niet was heb ik de taken even waargenomen.
En da's hard werken, dus daarna even relaxen op de bank.
De vlaggen van alle deelstaten van Brazilië.
De tijdtunnel (tunnel dos tempos).
Palácio da Justiça, je zou er bijna een moord voor doen.
Al die blokkendozen zijn ministeries.
Nogmaals het nationaal congres.
De bezoekershal in het Palácio Itamaraty, de grootste ruimte in Brazilië zonder pilaren.
Ook hier weer veel kunst en symboliek.
Het paleis van justitie.
De binnentuin.
De bieb (rechts).
Palacio de Planalto, het paleis van de president (m/v).
Mooie baan de hele dag in de hitte staan.
Always travel in style.
Lekker een stukkie toeren met Pa.
Gegen die Mauer, rapido.
Het was weer eens zaterdag, dus golfen!
En hoe je je uit deze situatie moet redden vertellen ze je dus niet op les.
Zunneh harde klap jonguh, BOEM. KUT!
Altijd leuk een waterhindernis vlak voor en achter de green.
Ponte Juscelino Kubitschek: en.wikipedia.org/wiki/Juscelino_Kubitschek_bridge
That's it for Brasilia, morgen naar Belém daar aan het eind van de regenboog.
Ik begon mijn siteseeing tour door Belém bij Estação das Docas.
Met Pedro Teixeira voor de deur.
En binnen de brouwerij van Amazon bier.
Hier bleef ik begrijpelijkerwijs wat langer.
Een paar hijskranen voor de sier.
Daarna door naar de permanente markt.
Naast de ver-o-peso.
Heerlijke garnalen.
Ook zij wachten op het diner.
In de ver-o-peso (=bekijk het gewicht) wordt elke dag de verse vis verhandeld.
De 4 torentjes van de ver-o-peso zijn wereldberoemd in Brazilië.
Mooie trompe l'oeil.
El reloj.
Dom Pedro II weet je wel.
Verrek, sinterklaas zonder baard.
De Catedral Metropolitana de Belém.
Vervolgens nam ik een kijkje in het fort.
Kanonne!
View op ver-o-peso vanuit het fort.
En als laatste de Praça República, het eindpunt van de tour ik hoop dat u heeft genoten
Een kolibrie in mijn hotel, de helicopter onder de vogels.
Na Belém zelf te hebben verkend wer het tijd om op excursie naar Barcarena te gaan.
Dus moest ik met de forenzen de rivier over.
Kon ik ver-o-peso ook eens vanaf het water zien.
Onderweg genieten van voetbal, daar zit je in Brazilië nooit om verlegen.
Eenmaal aan de andere kant van de rivier voeren we verder door kleinere armen van de delta.
Dit is het openbaar vervoer in de Amazone delta.
Je wordt er in elk geval niet wagenziek van.
Van jongs af aan leven de mensen hier op, met en van het water.
Eenmaal in Barcarena ging ik even langs bij de slager die zijn vlees lekker laat rijpen bij 35 graden celcius.
Daarna was er gelegenheid tot shoppen in de winkelstraat van Barcarena.
Lekker spul man, dat cachaça.
Bier maakt meer vrienden dan je lief is.
Veel meer was er ook niet te doen, dus ging ik maar weer terug naar Belém.
Op volle kracht.
Oh oh, flaporen en een wipneus. Het zal toch niet...
Toch wel een mooi uitzicht op de Amazone vanaf mijn hotel.
Vervolgens nam ik een kijkje op Ilha de Marajó.
We voeren nog langs mijn hotel 'Gold Mar'.
Best wel breed die Amazone.
Met diverse eilanden met idyllische strandjes.
De bagagedragers stonden al in de startblokken toen we aankwamen.
Iedereen wilde zo snel mogelijk van boord.
Anders ben je namelijk te laat voor de zitplaatsen in de bus.
Een cormorant.
Ik kreeg een gratis lift + rondleiding van Roger.
Weet iemand hoeveel PK een waterbuffel is?
Roger bracht me langs alle bezienswaardigheden, dus ook deze kerk.
Roger met zijn brommert.
En ook dit is één van de belangrijkste trekpleisters.
Nog even langs het drukke maar gezellige centrum van Salvaterra.
En toen was het alweer tijd om terug naar Belém te varen.
Dit braziliaanse meisje in diepe gedachten verzonken zat ook op de boot.
Terwijl zij nadacht genoot ik van mijn BVO'tje.
Na Belém vloog ik naar Fortaleza van waar ik naar Jericoacoara reisde.
Helaas niet met de truck van de vorige foto, maar minder ruim met 8 man in de laadbak van een 4x4.
De volgende dag vertrokken we met een buggy vanuit Jeri.
Lekker crossen in het natuurpark.
Carlos onze chauffeur/gids.
Flink het gas erop, kunnen we lekker veel zien op 1 dag.
Zoals onze eerste stop.
Een reservaat waar zeepaardjes 'beschermd' leven.
De kok van restaurant het zeepaardje.
Wel een beetje waterig, maar verder lekkere soep.
Een stukje verderop pakken we de veerdienst.
Waarna we via het mangrovebos aankomen bij.....
....deze oma die alle toeristen een zielig verhaal verteld over dat hunnie oude dorp is bedolven door een duin.
Nou dan hadden ze maar wat vaker moeten bidden.
De wereldberoemde eenzame palm van Jeri.
Daarna vanaf deze zeer hoge duin....
....naar beneden op een plankje. Was leuk maar omhoog klimmen iets minder.
Daarna volgde de lunch, die enigszins in het water viel.
Daarna een korte fotostop bij dit pittoreske vissersdorp.
Die vissers zijn niet rijk, maar hebben wel een geweldig uitzicht.
Vervolgens even een paar vogels van de sokken scheuren.
En weer met de veerboot terug naar Jeri.
Waar het langzaam donker begint te worden op de....
....rua principal met aan het einde....
.....het prachtige strand van Jeri.
Allemaal verzamelen op de sunset dune voor de zonsondergang.
In de Pantanal was ie mooier.
Even het strand onderschijten.
Terwijl de zon verder onderging liep ik weer terug richting het dorp.
En ik had geluk, er was een vechtpartijtje op het strand.
Oh nee het is capoeira: nl.wikipedia.org/wiki/Capoeira
De volgende dag in het holst van de nacht opgestaan om Pedra Fudura op de plaat te zetten.
Heerlijk die rust 's ochtends vroeg.
En jullie held verdwijnt in de opkomende zon, een nieuw avontuurtje tegemoet.
Oei een doodlopende weg.
Dus maar weer rechtsomkeert.
Op de weg terug weer langs Pedra Furada.
Ik keer nog 1 keer achterom.
En toen snel naar de poussada voor ontbijt.
Best groot die duinen.
Eindelijk wat tijd voor mezelf om tot rust te komen.
Gemotoriseerd de natuur verkennen beviel me wel.
En met een crossmotor kun je zelfs daar komen waar de buggys het af laten weten.
Het veerpontje blijft wel nodig.
Yes lekker tot de assen door de plassen.
's Middags weer terug.
Het zat er weer op, terug naar Fortaleza.
Met een vervelende 2 uur durende tussenstop bij Lago Azul.
Op de luchthaven is het 25 februari al carnaval.
Zo hielden ze me lekker bezig terwijl ik op Michiel wachtte.
Eenmaal geland valt Michiel na zijn lange reis meteen als een blok in slaap.
De volgende dag lopen we eerst even 18 holes.
En daarna een welverdiende hambo met caipirinha.
Even poseren met de bezemwagen.
Het was pre-carnaval week, vanavond geeft deze vereniging een feest (waar we toevallig terechtkwamen).
De volgende dag uitbrakken op het strand.
En een beetje bakken in de zon.
Een beetje genieten van het uitzicht over zee.
Een stukje verstoppertje spelen.
Een dag later gingen we naar Olinda.
Daar was het op het strand iets rustiger.
Zoals je ziet kwamen hier vroeger 'die Hollanders'.
Uitzicht over Recife vanaf het hoogste punt van Olinda.
Het verplichte kiekje van een kerkje.
De rooie dakpannetjes van Olinda.
Uitzicht op Recife met op de voorgrond de oude smalle straatjes van Olinda.
Michiel geobsedeerd door de graffiti.
Kerk nummero zoveel in Olinda.
De dorpsbewoners.
De versieringen zijn er klaar voor.
Daags voor het carnaval, een soort generale repetitie.
Ze waren er allemaal klaar voor.
Het was nog een beetje een rommeltje met de optocht.
Maar de baas nam gelukkig de leiding over.
Kiek ze goan dan.
En op de maat van de bateria komt het dan toch nog voor mekaar.
Langs het gemeentehuis....
....en kerk 306.
De man van 12 uur die op 4 maart om middernacht het carnaval zal openen.
En toen was het eindelijk zover, bij de bushalte kregen we de eerste drank.
En na aankomst bij de Galo da Madrugada....
....konden we beginnen met het billenknijpen.
En genoten we van de eerste truck met niemand minder dan Gustavo Travassos.
Gelukkis was daar ook Miss Galo da Madrugada 2011.
BBQ en Whiskey, je ziet wij letten wel op onze gezondheid.
Het was gezelliger dan op de tribune bij het carnaval in Rio.
Je kunt hier namelijk veel dichter bij de actie komen.
En iedereen poseert even voor de foto.
Kom daar maar eens om in Rio.
Miss Galo da Madrugada 1907.
De leukste thuis.
Hoe druk het was zagen we pas echt nadat we op de wagen van riachuelo waren gesneakt.
Even weg van het gepeupel, veel beter zo.
En daar is dan de Galo waar het allemaal om gaat op de eerste dag van het carnaval.
Duivels mooie vrouwen hier en daar.
Helaas, alleen de mannen mogen hier topless over straat.
Je moet de blikjes die je opdrinkt allemaal zelf weer meenemen.
'Verrek, ik had vanmorgen nog een slipje aan'.
De volgende dag lachten de bammetjes me alweer toe.
En met een volle maag begaven we ons per bus weer richting Olinda.
Michiel zag het weer helemaal zitten.
Wiiiiiilmaaaa.
Het was weer gezellig druk.
Vooral bij het gemeentehuis.
Ongelofelijk dat er dan mensen zijn die deze poppen willen meesjouwen.
Ze dansten de samba.
Eens kijken wat die uit de hoge hoed kunnen toveren.
Door een roze bril ziet het leven er veel mooier uit.
Geweldig zelfs, volgens Michiel.
Gevonden!! de facebook 'ik vind dit niet leuk'-knop.
Gelukkig konden we de muziek goed horen.
Net koninginnedag, maar dan anders.
Omdat het zo gezellie was togen we de volgende dag weer naar Olinda.
Een baby met een kinderarmpje.
Best leuk dat carnaval, maar wat weinig actie tot nu toe.
Hadden we dat maar niet gezegd.
Hier meneer de overvallert, die gaat de komende jaren vooral heel veel sexen.
Altijd blijven lachen, ook met 6 hechtingen in je bakkes.
Mixed emotions, het was een toptijd samen, helaas moeten we weer afscheid nemen.
Terwijl Michiel naar Nederland vloog koerste mijn vliegtuig richting Fernando de Noronha.
Na een uurtje vliegen stond ik naast Morro do Pico.
Overal op het eiland zie je die Morro.
's Avonds in het restaurant zit iedereen aan dezelfde kant van de tafel tv te kijken.
Op weg naar Baia do Sancho.
Daar istie al, maar hoe kom je nu daar beneden.
Met de trap natuurlijk.
Even een 127 hours momentje.
Omdat de toegang zo moeilijk is, is het een lekker verlaten strandje.
Één van de mooiste stranden ter wereld als je het mij vraagt.
Dit is praia Cacimba do Padre.
De twee broers eilandjes, volgens de gids lijken ze meer op (een deel van) Dolly Parton.
Na een klim komen we bij de Baia dos Porcos.
Kijk hier ligt er al één.
En we gingen weer snorkelen.
Geweldig mooi de stranden op Fernando de Noronha.
Praia Cacimba do Padre nogmaals.
Noordpunt van het eiland met op de achtergrond de eilanden Rasa, Rata en do Meio.
Vroeger was dit ook een stukje van ons koninkrijk.
Het was een ideale bunkerplaats en strategisch interessant.
Weer een kiekje van een kerkje.
Baia do Sueste, hier sterft het van de zeeschildpadden.
Dus gingen we weer snorkelen.
Praia do Leão, hier mochten we niet zwemmen of snorkelen.
Eindpunt van de tour. Allemaal klaarzitten voor de zonsondergang.
Viel ie me toch tegen.
De volgende dag alles nog maar eens bekijken vanuit een bootje.
Of vanachter de boot, dat kan natuurlijk ook.
Morro do Pico weer.
Ilha Rasa.
De twee broers van Dolly vanaf zee.
Ook mooi.
Gelukkig gingen we ook weer snorkelen.
Op de terugweg kwamen we gelukkig nog langs de Morro do Pico zodat die ook op de foto kon.
's Avonds met Nikki (Australie) en Sauly en August (São Paulo)....
....naar Praia do Meio.
Bbest hoge golven hier.
We genoten van een drankje, de surfers en de zonsondergang.
De avondstond heeft goud in de mond.
Maar ook roze.
De kleuren verschoten met de minuut.
Op een van mijn laatste dagen in Brazilië.
Kwam ik Joop van Tellingen tegen die natuurschoon aan het fotograferen was op het strand.
En bezocht ik het Fort dat de Nederlanders hebben gebouwd.
Met uitzicht op de secundaire eilanden.
En de karakteristieke oranje dakpannen.
Één zeemeeuw maakt nog geen zomer.
Vanuit het fort kon je ze al van ver zien aankomen.
Nog even op de foto met de Morro do Pico.
De kerk en het gemeentehuis.
Prachtig die kerken overal.
De volgende dag was het kutweer, dus dan kun je net zo goed onderwater gaan zitten.
En dus ging ik duiken met Guilermo (zoals je ziet een Illuminati).
En toen zait het er weer op, vanuit het vliegtuig nog een laatste blik op Fernando. Tchau Brasil.
Nederlands