Na enkele uren genoten te hebben van de bureaucratie aan de grens bezochten we Konye-Urgench, met deze Turabeg Khanum.
De koepel van de Turabeg Khanum bestaat uit 365 secties (dagen), 24 kleine bogen (uren, 12 grote bogen (maanden) en 4 ramen (weken per maand).
Het viel ons op dat de wat oudere mannen allemaal in klederdracht rondliepen.
Dit is de Gutlug Timur Minaret uit 1320, 59 meter hoog en het enige dat over is gebleven van de bijbehorende moskee.
De ingang zit nu op 7 meter hoogte, maar vroeger kon je dus vanuit de moskee er zo in.
Dit is het oudste gebouw ter plekke, het Il-Arslan Mausoleum, de eerste met dit ontwerp ter wereld!
We hadden maar vijf dagen op ons visum dus we reden snel verder door de Karakum Woestijn.
Het lukte gelukkig net om voor zonsondergang de Darvaza Gas Krater te vinden in deze 13de grootste woestijn ter wereld.
Dit is de eerste keer dat we voor de poort naar de hel stonden, maar waarschijnlijk niet de laatste.
De krater heeft een doorsnee van zo'n 70 meter!
Er is zelfs een soort natuurlijke duikplank.
In 1971 boorden de russen daaro naar gas toen de boel ineens instortte.
Vervolgens staken ze het gas dat ontsnapte aan met de verwachting dat het na een paar weken afgefakkeld zou zijn.
Maar na dik 40 jaar brandt het nog steeds.
Behalve een spectaculair gezicht zijn ook het geluid en de hitte indrukwekkend.
Deze selfies zijn op het randje als je het mij vraagt.
's Morgens waren we al weer vroeg uit de veren om van de zonsopkomst te genieten.
Gelukkig brandde het gas nog.....
...want ons ontbijt bestond uit marshmellows. En die moet je grillen, dat weet iedereen.
We moesten weer snel verder, onderweg zagen we de langste opleggers die ik ooit heb gezien.
Het eerste gebouw van Asjchabat dat we zagen, de luchthaven terminal. In de vorm van het logo van de nationale luchtvaartmaatschappij.
Asjchabat is zoals gebruikelijk in deze regio een persoonlijke hobby van de presidictator.
In dit geval van Saparmurat Niyazov, alias Turkmenbashi oftewel 'Vader van alle Turkmenen'.
In het centrum waar de regering zetelt en prachtige gebouwen staan mag je helaas niet fotograferen.
Da's toch raar, maar het mag niet van de nieuwe presidictator Gurbanguly Berdimuhamedow.
Maar Ed zou Ed niet zijn als ie niet met een foto van het parlement thuis zou komen.
Het nieuwe gedeelte van de stad is volledig opgetrokken uit wit (marmer) en goud(kleurige) elementen.
Afgetopt met monumenten geïnspireerd door de Turkmeense cultuur, zoals deze mandolinen.
De meeste vrouwen in het land lopen rond in klederdracht.
De stad is nogal ruim opgezet, maar voor wie in turkmenbashis naam vroegen wij ons vaak af.
Niet alleen de straten maar ook de gebouwen zagen er leeg uit.
Het ministerie voor landbouw.
Ten westen daarvan de overige ministeries.
Dit is het monument voor de grondwet, erg populair bij toeristen.
Op alle gebouwen en monumenten kom je deze Oguz Khan ster tegen, het nationale symbool van Turkmenistan.
Het is het tweede hoogste gebouw in het land, 185 meter hoog en gebouwd ter ere van het 20 jarig bestaan van de grondwet uit 1992.
Een stukje verderop staat het Alem Centre.
Het Alem Centre is een recreatie gebouw, met 's werelds grootste indoor reuzenrad.
Alem betekent 'Het Universum'.
Vanaf het bordes hadden we uitzicht op het Abadanchylyk Monument, ter ere van de vrede en voorspoed waardoor Turkmenistan wordt gekenmerrkt.
Het reuzenrad werd speciaal voor ons opgestart want er was verder niemand.
Vanaf het hoogste punt heb je een prachtig uitzicht op het immense en lege park, én het grondwet monument 2 kilometer verderop.
Tegenover het Alem Centre staat het Spoorweg Ministerie dat de drie spoorlijnen beheerd.
We reden via dat Abadanchylyk Monument naar het.......
.....Neutraliteits Monument. Vroeger stond dat in het centrum maar het is door de nieuwe president naar de rand van de stad verplaatst.
Bovenop staat uiteraard een gouden standbeeld van Niyazov de eerste president. Vroeger draaide het standbeeld met de zon mee.
Bij alle monumenten wordt de hele dag de wacht gehouden om de hordes toeristen in het gareel te houden.
Dit is het Yyldyz monument, ter ere waarvan weet niemand, maar wellicht is de president van plan een raket te bouwen.
Vlakbij staat het hotel met dezelfde naam, het Yyldyz Hotel.
Yyldyz betekent ster, maar de reviews van dit hotel houden niet over.
Vlakbij staat het Palace of Happiness, een gebouw speciaal voor huwelijksvoltrekkingen en de aansluitende zuippartijen.
Het nationaal museum met een gigantische vlaggemast.
Wederom een standbeeld van Turkmenbashi, deze staat voor het Onafhankelijkheidsmonument.
Rondom het monument staan standbeelden van 27 helden van de natie.
In de volksmond wordt het monument de gootsteenontstopper genoemd.
Er kwamen zowaar een aantal andere toeristen aanlopen vanuit het Staats Cultureel Museum vol met splinternieuwe eeuwenoude voorwerpen en een gehele vleugel over de eerste president.
Rondom het Onafhankelijkheidsmonument ligt een 85.00 vierkante meter groot park. Waarin de president uiteraard niet mag ontbreken.
In het park vind je ook een standbeeld van 'Ruhnama', het boek dat de eerste president schreef en verplichte kost is voor iedere Turkmeen. Tip: 3 keer lezen en je gaat naar de hemel.
Wederom een prachtig park, dat je gewoon lekker voor jezelf hebt.
Vanuit het winkelcentrum in het park zie je linksboven in de hoek nog net de bouwwerkzaamheden voor de 2017 Asian Indoor and Martial Arts Games.
De appartementen staan grotendeels leeg, maar hé ze zien er wel mooi uit en een stad kan niet zonder natuurlijk.
We moesten nog van onze Turkmeense Manats af, en het veel te dure restaurant op de bovenste verdieping van het Radisson was 1 van de weinige plekken waar we ze konden uitgeven.
Met het buikje rond namen we nog even afscheid van Saparmurat Niyazov. Op naar een normaal land: Iran.
Nederlands