Als eerste ging ik in Peru op expeditie naar Los Uros, de tocht werd gelukkig muzikaal omlijst.
Los Uros zijn drijvende eilandjes in het Titicacameer.
De eilandjes zijn gemaakt van drijvende rietkluiten met daar bovenop een laag riet en rieten huisjes.
We werden al opgewacht.
En dat is raar want de bewoners leven van de visserij (en dus *kuch* niet van toerisme).
Helaas voor de bewoners van dit eiland waren wij ingedeeld voor een ander eilandje.
De Asterix en Obelix piratenboot die ik vanuit Bolivia al had zien varen was er ook.
Behalve vissen verschalken ze ook nog wel eens een vogeltje.
Het nieuwe opperhoofd, zeer geliefd want hij verlaagde direct alle belastingen.
Elk gezin op de eilandjes krijgt een toerist toegewezen om spullen aan te verkopen, dit was mijn gezin.
Het riet moet continu vernieuwd worden om de boel drijvend te houden.
Gelukkig is er genoeg riet.
Zodat ze ook nog een uitkijktorenvis konden maken.
Met dit fantastische uitzicht.
Naast spaans spreekt men in deze contreien ook/liever Quechua.
Net als alle kinderen in de wereld houden de Uros kiddos ook van ijsjes.
Van Los Uros ging de reis richting Cusco.
In Cusco had ik weer spaanse les, en uiteraard was ik er om Machu Picchu te bezoeken.
Ik had in Cusco een home-stay bij Carlos en zijn gezin.
Dit is de beroemdste steen van Cusco, waarom? Hij heeft 12 hoeken, daarom!
Één van de typische straatjes in het historisch centrum.
De oude toegangspoorten tot de vallei van Cusco.
De ruines van Pikillaqta.
Een hoop ouwe stenen met uitzicht over een meer basically.
Dit waren dan alle leden van mijn spaanse klas, Julia en ik, met Alex onze Cubaanse leraar.
Regelmatig maakten we 'excursies' met de klas in het centrum van Cusco.
Konden we mooi ons spaans oefenen op in het wil loslopende Peruanen.
Onze taxichauffeur dacht op deze manier een ongeluk wel te overleven.
Gekopieerde DVD's worden gewoon in een winkel open en bloot aangeboden.
Één van de toegangswegen tot het centrum herinnert je aan de Inca geschiedenis.
Workshopje chocola maken tussendoor.
Zodat we wat te knabbelen hadden bij het bezoek aan de ruines van Sacsaywaman.
Sacsaywaman, of zoals de toeristen zeggen: "sexy woman".
Dit keer geen steen met 12 hoeken maar een lama-figuur, rechts schijnt een cavia figuur te zitten.
Je hebt van daar een mooi uitzicht over Cusco.
Stukje inzoomen en je hebt een mooie aerial van de plaza de armas.
Waar Saqsaywaman nou precies voor diende daar zijn de geleerden nog niet uit, men denkt een soort tempel.
Met Carlos ging ik een dagje naar de Valle Sagrada.
Met o.a. de landbouwterrassen van de Inca's in Pisac.
En net als in Machu Picchu hebben de Inca's hier ook op de toppen hun dorpen gebouwd.
De Inca's waren erg goed in het naadloos op elkaar laten aansluiten van de stenen.
En ze zorgden ook altijd voor een mooi uitzicht.
De doden werden in een bergwand begraven.
Konden ze na hun dood ook nog van het mooie uitzicht genieten.
De trappen van Pisac waren een voorproefje voor de Inca Trail.
Een dag later nam ik samen met Elliot en Bobby nog een stevig ontbijt voor we daar aan begonnen.
Daarna konden we bepakt en bezakt aan de wandeling beginnen.
Gezellig een stukje wandelen en fotograferen, dachten we.
We hadden natuurlijk ook, voor veel goedkoperder, de trein kunnen pakken.
Na het eerste colletje kregen we een beetje door waar we aan begonnen waren.
Gelukkig waren er meerdere ruïnes met uitleg van de gids, zodat we op adem konden komen.
Want het landschap benam ons het laatste restje adem dat we nog hadden.
De bergtoppen om ons heen werden steeds hoger.
De eerste dag hebben we overleefd. Inmiddels hebben we begrepen dat het een zware tocht is.
Dag 2: de toegang tot de eigenlijke trail, even het paspoort afstempelen en...
....het afzien kon beginnen, steil omhoog van 2900 naar 4200 meter.
De laatste meters omhoog.
Het is eigenlijk één lange trap met hele hoge treden.
Maar ik heb het gehaald, en nog zo *kuch* fris als een hoentje.
We moesten alleen nog even naar beneden naar de camping alvorens we konden uitrusten.
Maar dan heb je na alle moeite wel dit uitzicht vanuit je tentje.
De volgende ochtend hadden de porters als ontbijt een taart te voorschijn getoverd.
Gelukkig maar, want er stond weer een zware wandeling op het programma.
Ook nu weer met ruïnes (=pauzes).
De derde dag begint de vermoeidheid zich al aardig op de koppies af te tekenen.
Ik zat er ook volledig doorheen.
En draaide helemaal door.
Op een gegeven moment zag ik zelfs groenkapje.
Even een paar porters inhalen (kunnen ze niet zo goed hebben).
Ongelofelijk dat we nog een wild hert tegen kwamen, met zoveel (luidruchtige) toeristen elke dag op het pad.
Vanaf de camping was het uitzicht ook op de derde dag weer fenomenaal.
De vierde dag: vlak voor het hek open ging en de race naar de Zonnepoort kon beginnen.
yes, als eerste bij de zonnepoort
Gelukt, als eerste arriveerden Elliot en ik bij de zonnepoort.
Machu Picchu is nog verlaten zo vroeg op de dag.
De zon bescheen op dit uur alleen nog de hoge toppen verderop.
Wereldwondertje nummero seis voor Edje.
Dus die leggen we even van alle kanten vast.
Ik moest opschieten want de eerste bussen met toeristen waren inmiddels gearriveerd.
Inmiddels waren de bewakers er ook om te voorkomen dat mensen op deze plek zouden springen.
Peruaanse konijntjes.
Ik bleef een nachtje slapen in Aguas Calientes, het dorp bij Machu Picchu.
Onderweg naar Arequipa kreeg ik een klapband.
Het viel niet mee om een wiel te verwisselen op 4000 meter hoogte.
In Arequipa ging ik met deze groep raften.
Na een korte instructie.....
....konden we los op de categorie III en IV rapids.
We vonden het een beetje saai.
Dus maakten we het spannender door achteruit te gaan.
Even mijn nieuwe camera uitproberen op de plaza de armas.
De San Francisco kerk in Arequipa.
De vulkaan El Misti.
Een rivierbedding bij Arequipa met op de achtergrond de Andes.
Nogmaals vulkaan El Misti.
Koloniaal straatje in Arequipa met uitzicht op het Andes gebergte.
Cacti bij el Molino de SabandÃa.
Een pauw bij dezelfde Molino de SabandÃa.
De excursie in Arequipa zat er weer op, nog een laatste plaatje van El Misti voordat ik verder reed naar Nasca.
Onderweg van Arequipa naar Nasca.
In Nasca ging ik uiteraard naar de beroemde lijnen kijken.
En die kun je alleen van boven goed zien.
De lijnen noemen ze geoglyfen, en stellen geometrische figuren voor.
Maar ook bijvoorbeerd dieren zoals deze walvis.
De lijnen zijn gemaakt door steentjes weg te halen waardoor de wit/grijze ondergrond zichtbaar werd.
De astronaut.
De hond.
De aap.
de kolibrie
Een driehoek.
De condor.
De uitkijktoren met uitzicht op de boom.
En zo ziet die boom er uit vanaf die uitkijktoren.
Dat was het al weer, we vlogen weer terug naar Nasca.
Het vliegveld van Nasca.
Volgende programmapunt, met een buggy door de zandduinen scheuren.
Eerst nog even langs wat ruïnes.
Dirtdevil.
De vorige groep had geen water meegenomen.
Zoek de verschillen.
Kregen we midden in de woestijn ineens panne.
Dus moesten we verder lopen.
Op naar de top.
En naar beneden boarden.
Ik ben toch meer een skier.
Maar uiteindelijk wéér niks gebroken.
Dus kon ik volgens schema beginnen aan mijn Spaanse les in Lima.
Het casino in Lima waar Joran vd Sloot Stephanie Flores heeft opgepikt.
Plaza San Martin.
Plaza de armas.
Ook wel plaza Mayor genoemd.
Parroquia de los Sagrados.
Het was weer Cuadrilla del Señor de Milagros de Nazarenos.
Dan lopen ze allemaal in een processie om God of Jezus te bedanken voor een wonder.
Ze lopen bijvoorbeeld achteruit of kruipen op de kniëen omdat ze dat beloofd hadden als bijvoorbeeld een familielid zou herstellen van een ziekte.
In het Parque de la reserva kun je genieten van fonteinen.
Ze noemen het "Circuito Mágico del Agua".
Sommige fonteinen kun je doorheen lopen.
Andere hebben licht en geluids shows.
Na Lima ging ik naar Huaraz, en op excursie naar ChavÃn de Huantar. Onderweg stopten we even bij dit meer, Laguna Querococha.
Daarna gingen we verder over deze bochtige weg naar ChavÃn.
Onderweg genoten we nog van een lekker lunch.
Eerst bezochten we nog museum.
De tempel en het volk, de ChavÃn, dateren van rond 1200 voor Christus.
Dit is een maquette van de tempel.
En zo ziet het er tegenwoordig uit,
De lama's hielden zoals overal het gras mooi kort.
Echt een uitje voor ouwe lullen zoals ik, zoals je ziet.
Een van de vele ornamenten aan de tempel.
De tempel schijnt gebouwd te zijn om hallucinerende drugs te gebruiken en dan bij volle maan dit beeld te bekijken.
Op de weg terug stopten we bij deze scheur, waar je met wat fantasie de kaart van Perú in kunt herkennen.
Inmiddels was ik wel klaar met oude stenen te bekijken.
Dus was het tijd om de bergen in te gaan, ik begon met de Santa Cruz trekking.
Dat is de populairste trek in de Cordillera Blanca.
De ezels doen het sjouwen, je mocht maar liefst 15 kilo per persoon meenemen.
De eerste nacht worden de tenten voor ons opgezet in Llamacorral.
Konden wij mooi genieten van het uitzicht en een pilsje.
Dit is de berg Quitaraju.
Met een hoogte van 6036 meter, we liepen er even naartoe......
....om uitzicht te hebben op deze beroemde berg. De Artesonraju, uit het Paramount Pictures logo.
Dag 3, de groep raakt aardig vermoeid.
Valt ook niet mee de hele tijd genieten van het landschap.
We maakten nog even kennis met een Peruaanse boer.
Toen we eenmaal aangekomen waren kon iedereen weer lachen.
Een paar dagen later ging ik rotsklimmen.
Een stukje voorbereiding voor mijn volgende avontuur.
Want om te kunnen bergbeklimmen moet je natuurlijk wel kunnen.....
....klimmen en abseilen.
Ik was geslaagd, dus konden we een dag later op expeditie.
Met Etiënne. de gids en zijn zoon gingen we op pad.
Al snel zagen de top van Pisco.
Het doel van onze tocht.
"Daar staan we dus morgen bovenop!"
Om 12 uur 's nachts werden we gewekt met coca-thee.
Na uren klimmen dacht ik: "hé kijk de top".
Maar helaas, bovenaan deze ijsmuur bleek dat we nog veel verder moesten.
Hier en daar moesten we over tientallen meters diepe spleten in het ijs.
Maar uiteindelijk was dit dan toch het laatste stukje.
Dus met de laatste krachten klauterde ik omhoog.
Moe maar voldaan realiseerde ik mij dat we pas op de helft waren.
Etiënne had wijn bij zich en ik peuken, dus het werd nog gezellig ook.
Tied veur een pafke.
De piek rechts is weer Artesonraju, die van het Paramount logo, maar dan van de achterkant.
En toen weer snel op hoes an.
Op de terugweg ook weer langs de ijsmuur natuurlijk.
En genieten van het landschap.
Uiteraard moesten we ook weer oppassen dat we niet in zo'n spleet flikkerden.
De laatste klim terug naar het refugio.
Helaas was het refugio bezet, dus moesten we de tent op (laten) zetten.
Vanuit de tent hadden we prachtig uitzicht op de zonsondergang.
's Morgens liepen we terug naar beneden.....
.....waar onze taxichauffeur ons op stond te wachten.
Laatste halte in Peru, Mancora. Even leren kite-surfen.
Les 1: Hoe pomp je de kite op.
Les 2: Hoe controleer je de kite.
Les 3: Hoe bewaar je je evenwicht op zo'n bord met een kite die aan je trekt.
Vervolgens uitpuffen op het balkon van mijn bungalowtje.
Het laatste beeld van Perú voor mij, wat een fantastisch mooi land.
Na ruim zes (zegge 6) jaar was ik terug in Perú, dit keer kwam ik vanuit Brazilië via de Amazone het land binnenvaren.
Vijftien uur zaten we in deze oncomfortabele boot, niet zo gek dus dat er haast geen westerlingen voor deze route kiezen.
Maar uiteindelijk geraakte ik dan toch in Iquitos. Dit is de Plaza des Armas.
En prompt kwamen ze dan ook met hun armas (wapens) langs paraderen.
Het openbaar vervoer in deze landen ziet er altijd prachtig uit.
Verder heeft de stad wel wat weg van India, overal toeterende tuktuks.
Ik was gekomen voor een ayahuasa kuur van een week, onder leiding van deze man Sjamaan Don Guido.
Dit is Marius, één van de andere gasten. Hij was er om te genezen van Lupus.
Daarom gingen we soms het oerwoud in op zoek naar genezende bomen.
Gewoon een tijdje met de boom knuffelen en Marius voelde zich weer kiplekker.
Sarah was er net als Marius al een week of vier. Zij liep stage, iets met marketing.
De ayahuasca gebruikten we 's avonds in de ceremonie ruimte links. We lagen dan op een matrasjes te trippen terwijl Don Guido voor ons zong.
De volgende ochtend vertelden we elkaar liggend in de hangmat welke visioenen we hadden gezien.
Mijn grote vriend Oliver, net als ik vroeger droomt hij van het reizen over de wereld.
Het buurmeisje was met haar moeder meegkomen om lunchpakketjes voor het schoolreisje de volgende dag te maken.
De school stond in dit dorpje, een halfuur lopen vanaf ons resort.
Ze waren druk aan het leren toen ik een kijkje kwam nemen.
We hadden flink van de ayahuasca gesnoept dus er moest nieuwe gebrouwen worden. Dit is het belangrijkste ingrediënt, hout van een specifieke liaan.
Samen met chacruna bladeren wordt dat hout een uur of tien gekookt.
Af en toe een beetje roeren, verder gaat het vooral op gevoel.
Na een lange dag vervelen ging de zon weer onder zodat we ons weer konden opmaken voor de volgende trip.
Na de ceremonie was dit mijn plek om te chillen.
Waarna ik uitgehongerd de keuken in ging om te ontbijten en met onze kokin Eloinda te klessebessen.
Na een week keerde ik terug naar Iquitos en kon ik gelukkig weer van dit dieet afstappen.
Het uitzicht op de Amazone rivier vanaf de boulevard, echt een plaatje.
Casa de Fierro, één van de belangrijkste iconen van de stad. Ik kwam er vaak langs om bij de buren een Pisco Sour te drinken.
En toen zat het er alweer op, ik ging weer aan boord en voer terug naar Brazilië.
Nederlands