Door het vliegtuigraampje wierpen wij onze eerste blik op Vanuatu.
Een vergelijkbaar landschap als dat van Fiji, dat wij slechts twee uur verlieten.
We stapten uit op luchthaven Bauerfeld in de hoofdstad Port Vila op het eiland Efate.
De taxi naar het hotel stond gelukkig l op ons te wachten (grapje ons hotel lag op vijf minuten rijden op Efate zelf).
De locol string band heette ons muzikaal welkom in de terminal.
We zaten in het goedkoopste hotel van Port Vila en onze kamer had geen ramen, maar vanaf de gang konden we toch de zee zien.
Met zelfs uitzicht op het Irikiri eiland resort.
Ze waren nog bezig om de schade van cycloon Pam te herstellen.
Met windsnelheden tot 300Km/h zal het er ten tijde van cycloon Pam wat minder paradijselijk zijn geweest.
Aan de andere kant van Port Vila ligt deze lagune.
Island life.
De nationale sport is voetbal, maar als het gras twee kontjes hoog is spelen ze ook graag rugby.
In Vanuatu kunnen de kippetjes gratis kakelen.
Er stonden verkiezingen op stapel, dit was het stemmenkanon van de UMP.
Ons hotel had geen enkele faciliteit, maar in Vanuatu kun je gewoon gebruik maken van de faciliteiten van andere hotels (consumptie verplicht).
De sunset cruise passeert terwijl wij nog een Tusker bestellen.
Na een paar dagen vertrokken we naar het eiland Tanna.
De zuidkant van Efate.
In Tanna deelden we een taxi met o.a. deze kinderen.
De oprijlaan van het 'hotel' dat we geboekt hadden.
Terwijl we in de tuin wachtten kregen we te horen dat het hotel overbooked was. Gratis upgrade naar een veel beter hotel, hatsekidee.
Dezelfde middag nog gingen we op weg naar Mount Yasur.
Met onderweg diverse foto stops.
Na een dik uur hobbelen krijgen we de vulkaan eindelijk in beeld.
Dus even een ussie met de vulkaan.
Onderweg passeren we nog wat durpjes.
En dan rijden we de omringende asvlakte op.
Een onwerkelijk maanlandschap.
Waar nog een reepje groen doorheenloopt vanwege...
....dit riviertje.
Er valt juist weer een nieuwe lading as neer.
Het boomhutten resort aan de voet van de vulkaan.
Vlak onder de kraterrand kun je je allerlaatste bericht nog op de bus doen.
Toen we eindelijk boven waren stootte Mount Yasur juist weer een lading as de lucht in.
Cumulus nimbus van rook en as.
We konden het lavameer net niet zien zonder er in te vallen.
Dichter bij dan dit durfden we niet te gaan.
Bij elke oorverdovende eruptie trilt de grond onder je voeten.
De excursies zijn altijd aan het eind van de dag, want als het donker wordt ziet het er net wat spectaculairder uit.
Ik heb alleen geen statief, toch is er uiteindelijk 1 foto goed gelukt.
Ook op Tanna werden de mensen in aanloop naar de verkiezingen persoonlijk door de kandidaten voorgelogen.
En James wil het volk graag dienen namens de LDP met de mooiste slogan die ik hoorde tijdens deze verkiezingen.: We kute.
Wij gingen liever op bezoek bij de Yakel stam.
Eerst bracht Thomas onze dorpsgids ons via de bush bush naar een waterval.
LucÃa kon haar ogen niet van zijn kont afhouden.
Opvallend veel bloemsoorten aldaar zijn lila/violet/paars.
Zoals ook deze bloemkes.
We daalden rustig verder af.
Thomas had de vrouwen zijn, ik bedoel een stok gegeven.
Thomas in vol ornaat.
Het was nogal warm, dus de waterval kwam als geroepen.
Vervolgens liepen we naar het dorp.
Het schijnt dat Nederlandje een donatie had gedaan aan het dorp na cycloon Pam.
Kevin mijn kameraad vond dat helemaal top.
In het dorp is de zwaartekracht rechts sterker dan links.
Kevin en zijn zusjes.
Kevin gaf me later nog een armbandje dat hij zelf had gemaakt.
We werden blijkbaar niet verwacht want ze hadden de boel niet echt aan kant.
Zij was erg verlegen, maar volgde me wel overal.
Vet varken.
Het enige 'huis' in het dorp met twee verdiepingen.
Ik was de groep gelukkig kwijtgeraakt en struinde alleen (met mijn nieuwe vrienden) door het dorp.
De enige vrouwen in het dorp die niet topless waren.
Het grote dorpsplein waar we natuurlijk even.......
.....souvenirs kregen aangeboden.
Die bestonden voornamelijk uit kettingen met kraaltjes en die kwasten om voor je l*l te hangen.
Terwijl de andere toeristen bij de vrouwen souvenirs uitzochten hielden de mannen even verderop goed in de gaten wat er allemaal gebeurde via een kier in muur.
Het opperhoofd, deze man is ooit naar New York gegaan om de Amerikanen te vertellen dat ze moesten ophouden met mensen neerschieten.
Druk, druk, druk.
Als laatste was het tijd voor een dansoptreden.
We kregen een welkomstdans en twee regendansen te zien.
Gelukkig waren die niet erg effectief, we hebben in Vanuatu in ruim 3 weken maar 1 regenbui gehad.
De vrouwen hielden de borsten goed vast tijdens het hupsen.
Op de terugweg naar het hotel reden we nog even langs de pomp.
We genoten van een zonsondergang tijdens onze laatste avondmaaltijd op Tanna.
De piloot vloog ons terug naar Port Vila zonder de handjes aan het stuur.
We vlogen dezelfde dag nog door naar het eiland Espiritu Santo.
Met de kayak op weg naar Matevulu blue hole.
Die doet zijn naam wel eer aan.
Deze krab was ternauwernood niet onder een auto gekomen toen wij langsliepen.
LucÃa met haar onafscheidelijke flesje bier.
We waren een dagje op Oyster Island, prachtig daar.
De volgende dag liftten we naar Champagne Beach.
Één van de mooiste stranden ter wereld.
Vandaar dat het een populaire stop is voor cruiseschepen.
Zoals deze Radiance of the Seas.
Gelukkig bleven de meesten aan boord.
Aan het einde van de dag kwam deze boot ook nog langs cruisen.
En toen iedereen en zijn rolator weer weg was konden de lokale kinderen weer lekker ravotten op het strand.
Toch waren we blij met de cruiseboot, want als die er niet is zijn de eten en drinken stalletjes dicht.
De meisjes hadden de hele dag onafgebroken 'You are my sunshine, my only sunshine' gezongen.
Lekker spelen op het strand.
Hij wilde dat varkentje wel even wassen, maar het varken wilde niet.
En terwijl wij weer achter in een laadbak terugreden had the Radiance ook weer koers gezet.
's Avonds bij de buren van Turtle Lodge een sunset biefstuk.
Een dag later waren we naar Turtle Island gekayakt.
Het tegenovergesteld van een dag eerder, nu hadden we een heel eiland voor onszelf.
De allerlaatste foto met mijn camera, want toen we weer wegvoeren kapseisden we en werd de camera nat.
Turtle Island daar in de verte, terugkomen was nog niet zo eenvoudig vanwege de stroming.
Onze laatste dag op Espiritu Santo gingen we naar het strand van Port Orly, aangeprezen in de folder die ik vast heb.
Net zo mooi, zo niet mooier dan Champagne Beach.
Maar dan zonder cruiseschip en met een restaurant met koud bier.
We vlogen weer terug naar Port Vila, over ons hotel aldaar.
's Avonds was er ook weer een zonsondergang.
We deden nog een tour rond het eiland, met een bezoek aan een *kuch* authentiek dorpje.
En tijdens de lunch een Bob Marley cover band.
Elke dag luieren en dineren met dit uitzicht.
Hideaway Island met zijn underwater post office. Ga er niet heen mensen, jammer van onze allerlaatste dag in Vanuatu.
Nederlands