Op de grens met Chili staan de treinen al klaar.
Rijen dik zelfs, en erachter staat het kantoor van de douane.
Hier maken de Bolivianen gehakt van (en hamburgers en truien).
De volgende dag met de auto de zoutvlakte van Uyuni op.
Eerste stop, een restaurant gebouwd van zoutblokken.
En vervolgens richting Isla Incahuasi.
Ordem e progresso mensen.
Gelukkig zijn er een paar bergen anders zie je de horizon niet.
Isla Incahuasi.
Met hele grote cactussen.
De vulkaan Tunupa in de verte.
We zijn niet alleen gekomen.
Nog een keer de vulkaan Tunupa.
Hier stond de auto nog op het zout.
Maar al snel hadden we hulp nodig.
Maar de jongens kwamen zelf ook vast te zitten.
Toen brak de kabel ook nog.
Maar met een krik en grote stenen.
Kwamen we beetje bij beetje naar achteren.
En al snel konden we de snelweg weer op.
Langs een krater van een meteoriet.
Richting PotosÃ.
Mens en dier reist gezellig samen in Bolivia.
In Potosà bracht ik een bezoekje aan een mijn in de Cerro Rico.
Maar eerst even naar de markt om cocabladeren, sigaretten en...
...alcohol van 96% te kopen.
En een stukje dynamiet is ook wel handig als je te dronken bent om te hakken.
De ingang van de mijn.
We zijn er helemaal klaar voor en gaan naar binnen.
In ganzenpas de nauwe gangetjes in.
Trappetjes af.
En dan gaan we stukken steen loshakken (je kunt ook mooi zien waar de dames de ogen op richten).
Vervolgens scheppen de heren de stenen in......
.....deze mand die dan vervolgens.....
.....omhooggetakeld wordt.....
....en dan in zo'n karretje wordt gekiept, die de jongens dan naar buiten duwen.
Nog even de oom van de grot een peuk in zijn bek duwen.
En dan zit het er weer op voor onze ploeg.
In het centrum pakken we nog even een lawaaidemo mee.
De Gullitpetjes zijn hier nog steeds gewild.
Sommigen hebben zelfs nog de helmen van de conquistadores op.
Nog even langs La Moneda waar de Spanjaarden alle munten voor Zuid-Amerika lieten slaan.
Door de slaven uiteraard.
Potosà met links de Cerro Rico.
Onderweg naar Sucre.
In Sucre zijn veel Nederlandse ondernemers met kroegen en tourgezelschappen.
We bezochten een park met modellen van dinosaurussen.
En in deze wand allemaal voetafdrukken van dino's.
Bijvoorbeeld van de T-Rex.
En nog wat skeletten.
Sucre.
Bolivia, rasta's allemaal!
Een echte ouderwetse Boliviaanse.
's Avonds pakten we nog een stukje cultuur mee.
Er was gelukkig eten en drinken bij.
Kerkje in Recoleta/Sucre.
Casa de la Libertad, waar de onafhankelijkheidsverklaring werd getekend.
Op weg naar Samaipata, we moesten even wachten tot de weg klaar was.
Een stukje verderop was het weer raak.
En niet veel verderop weer een landverschuiving en dus weer wachten op de wegwerkers.
Bloemen in de tuin van ons hotel en Samaipata.
De omgeving van Samaipata.
En overal vonden we.....
.....interessante bloemetjes.
Van Red Bull krijg je vleugels.
Een van de attracties in Samaipata is de heilige Inca plaats El Fuerte.
Er de andere is een wandelbos.
In die richting zouden we eeuwenoude bomen vinden.
Bomen zat.
Maar om deze bomen ging het.
Ik vond 12 kilometer sjouwen wel wat veel voor uit de kluiten gewassen varens.
Ze schijnen maar 1cm per jaar te groeien.
Dus zo meten ze de leeftijd van de bomen op.
Paddestoel.
Schiet mij maar lek.
Vervolgens gingen we via Santa Cruz.
Naar Cochabamba.
Viva Cochabamba.
De oude schoolbussen uit de VS doen het prima in Zuid Amerika.
Park in Cochabamba.
Iedereen had zich mooi gemaakt voor.....
....onafhankelijkheidsdag.
Iedereen blij.
Een vrouw met het typische hoofddeksel van Bolivia.
Ook in de dorpjes onderweg naar La Paz werd druk feest gevierd.
In La Paz maar weer eens een kerk bezocht.
In La Paz dragen de schoenenpoetsers bivakmutsen om niet herkend te worden door bekenden of familie.
Het regeringsgebouw.
Maar het leukste in La Paz is de fietstocht.
62 kilometer lang downhillen.
Het eerste stuk over asfalt gaat supersnel. Meer dan 60km/uur.
Maar dan gaat het verder op gravel.
Over 'el camino de la muerte'.
Oftewel, 'the worlds most dangerous road'.
Met afgronden van honderden meters diep.
Uiteraard zonder vangrails.
Vangrails zijn voor mietjes.
La Paz by night.
Lago Titicaca.
De veerboten naar Copacabana.
Ik doe net of ik niet weet dat er een foto wordt gemaakt.
De toeristenboot naar Isla del Sol.
De kapitein met een huid als leer.
De Andes op de achtergrond.
Het strand van Challapampa op Isla del Sol.
Mooie stranden, maar wel een beetje frisjes.
Het hoogstgelegen meer van de wereld.
Je kunt je er laten zegenen, tegen betaling uiteraard.
Pittoresk eilandje hoor.
De piraten van Asterix en Obelix kwamen ook nog even langs.
Het uitzicht vanuit ons hotel, op onze laatste avond in Bolivia. Op naar Peru.
Nederlands