Nieuw land nieuwe kerken mensen, ga d'r maar eens lekker voor zitten.
Tegucigalpa staat er vol mee.
En allemaal in *kuch* nieuwstaat.
Genoeg kerken, dus op naar La Ceiba. Maar eerst even tanken natuurlijk.
Onderweg zag ik voor het eerst in jaren weer eens naaldbomen.
En in La Ceiba weer leuke marktjes.
Goedkoper dan de HEMA.
Altijd vers fruit in overvloed.
En natuurlijk een stukje golfen als je de kans hebt.
Next stop Roatan.
Met de gebruikelijk strandtentjes.
En toch ook weer een kerk.
Één van de twee zandstranden op het eiland.
Verveelt nooit zo'n zonsondergang vanaf een tropisch strand.
Een stukje duiken hoort er natuurlijk ook weer bij.
Na het luieren op Roatan kreeg ik een warm onthaal bij Proniño waar ik als vrijwilliger de handjes eens uit de mouw wilde steken.
Terwijl de jongens lekker een balletje trappen...
...plaats ik met enige hulp antennes voor het internetsignaal.
Jose Luis (het boefje van het stel).
Op Grande Heroes helpen de jongens maar wat graag mee.
Zodat de lessen zo snel mogelijk kunnen beginnen.
De boog kan niet altijd gespannen zijn, dus Lucía kwam weer langs en samen naar Copán. Met gelukkig weer een kerk.
Het dorp stelt verder niet veel voor, het gaat namelijk om......
.....de wereldberoemde ruïnes van de Maya stad (eigenlijk ook allemaal kerken).
Tegenwoordig een hoop ouwe stenen.
De beelden staan tegenwoordig allemaal onder een afdakje.
Het werd mij niet helemaal duidelijk wat al die constructies allemaal waren.
Dit was geloof ik een soort ontvangstruimte van de koning.
Hier het voetbalveld en een trap met hyrogliefen.
Waarschijnlijk één van de koningen.
Het 'voetbal' stadion van weleer.
En de grootste hyrogliefen trap.
Tijd om even uit te rusten.
Reconstructie van een tempel die tegenwoordig onder de andere zit (elke nieuwe koning bouwde over de bouwwerken van de vorige heen).
Het weekend erna gingen we naar Tela en Miami waar de Garifuna's wonen.
De Garifuna's leven zoals ze al heel lang leven, voornamelijk van de visserij.
En tegenwoordig ook van de toeristen, zoals wij.
Daarmee varen ze dan rond om wilde dieren te spotten.
Wat neerkomt op het spotten van voornamelijk vogels.
Zoals deze pelikanen.
En als je geluk hebt aapjes.
Aardige lui hoor die Garifuna's.
Terug bij het tehuis van Proniño nemen de jongens het er nog eens lekker van.
En verkoelen zich in het bassin waar de vis voor het avondeten word gekweekt.
José Luis laat nog even zien waar onze belastingcenten al niet goed voor zijn.
Lucía en ik maakten nog een dagtripje naar Omoa.
Met een mooi fort, in het museum werd overigens weer eens duidelijk welke grote rol Nederland vroeger in de wereld speelde.
En verrek daar heb je er al weer één.
Het laatste weekendje met Lucía gingen we vissen in Roatan met Wilson.
En hebbes, een mooie tonijn.
En die ging er later in als koek.
Voor moederdag mochten sommige kinderen een weekendje logeren bij hun familie (zo ze die nog hadden), hier Alberto.
En Misael met zijn oom en tante.
Misael wilde eigenlijk liever hier wonen in een lemen hutje met acht man.
Dan hier met zijn vrindjes.
En toen waren daar ineens mijn ouders bij mij aan de ontbijttafel.
Die wilden het project weleens bekijken, had ik beter niet kunnen doen. Mijn moeder wilde ze allemaal meenemen.
Ik kreeg een afscheid met jongleren.....
....en een fluitconcert.
Daarna gingen we naar het opvanghuis voor kleine (misbruikte) meisjes.
Hartverscheurend het leed dat zo'n meisje al achter de kiezen heeft.
Hier leren ze allemaal netjes de tandenborstel op te hangen.
Jij moet ook doneren voor dit goede doel!
Als laatste nog een bedankje van de grotere jongens omdat ze nu internet hebben en dus porno kunnen kijken.
En toen kon ik daags erna eindelijk op pad met pa en moe.
Naar Copán, konden ze eindelijk die gebouwen zien die in hun jeugd hier waren neergezet.
Aparte kunst maakten ze vroeger.
We zagen ook nog enkele inheemse diersoorten....
....zoals de guacamaya.
En natuurlijk bedank voor die bloemen.
Nederlands