Het heuvelachtige landschap waar we in Rwanda aan verknocht waren geraakt liep gelukkig door in onze nieuwste bestemming: Oeganda!
We begonnen er meteen met een bezoek aan het Mgahinga Gorilla National Park.
Maar niet om gorilla's te bezoeken.....
....we kwamen namelijk voor deze jongens....
...de Golden Monkeys.
Die apen komen alleen in deze contreien voor...
....en dat heeft alles te maken met hun dieet...
....ze blieven namelijk alleen bamboe en fruit.
Dat is ook de belangrijkste reden dat ze met uitsterven worden bedreigd, er is steeds minder bamboebos.
De groep die wij zagen was vrij groot, ze leven soms wel met zijn zestigen saampjes.
Net als de gorilla's komt deze soort ook voor in Rwanda en DRC.
Ze keken wel een beetje sip toen we zeiden dat we weer weggingen.
Begrijpelijk natuurlijk.
We werden overigens de hele tijd begeleid door een groep zwaarbewapende rangers.
Terwijl we weer terug naar beneden liepen hadden we oog voor andere zaken...
....zoals paddestoelen, maar vooral....
....enorme slangen.
Het hing er ook vol met deze vrucht die (vroeger) door de pigmeeën werden gebruikt als zeep.
We reden weer terug naar ons hotelletje in Kisoro terwijl de lokale bevolking van de koopzondag genoot.
De volgende dag gingen we op weg naar het Queen Elizabeth park in het noorden. Het is duidelijk waarom deze regio Virunga Volcano Mountains heet.
Onderweg kwamen we nog langs Lake Bunyonyi, want dit deel van Afrika heet ook nog de Great Lakes region.
In ons hotel met uitzicht over het Queen Elizabeth Park hadden ze wel bamboe, maar geen golden monkeys. We moesten het maar doen met golden parkietjes.
Behalve parkietjes vlogen deze knakkers er ook rond. Vergis je niet, deze zijn ongeveer half zo groot als je telefoon.
's Avonds tikten we maar weer eens een flesje wijn weg terwijl we vanaf onze veranda wilde dieren probeerden te spotten.
De volgende ochtend gingen we desondanks toch maar voor dag en dauw op pad om voor jou foto's te maken.
Terwijl we naar de ingang van het park reden zagen we de olifanten van de vorige foto en ook deze palmgier.
Eenmaal in het park zagen we weer de gebruikelijke waterbokken....
...maar ook de Ugandan Kob.
Dit is de Dominikanerwida, en aan zijn veren te zien is het paringstijd.
Thuis had ik ook altijd een cactus, maar dit slaat alles.
Wij kwamen eigenlijk om de boomklimmende leeuwen te zien, en aangezien iedereen verstoppertje speelde leek het erop dat we geluk zouden hebben.
Maar we zagen voornamelijk leeuwenvoer.
Ik gebruik zelf altijd een wattenstaafje, maar dit kan natuurlijk ook.
De roodkeelfrankolijn in actie.
Nijlpaarden herken je aan de markering van de waterlijn halverwege het lichaam en de littekens op de rug.
Ze schijnen ook erg lekker te zijn op de barbie.
Ik dacht eerst dat er in het midden van de vlag van Oeganda een kip stond, maar dat blijkt deze vogel te zijn.....
....de Grijze Kroonkraan. Ze schijnen vaak te dansen en eten bijna alles.
In Afrika komen we vaak hele aparte maar ook hele mooie bloemen tegen. Deze bijvoorbeeld.
De witwangfluiteend.
Als Syncerus caffer caffer heb je het ook niet makkelijk met al die insecten....
....en pottenkijkers met hun telelenzen.
Dit is denk ik de Bruine Slangenarend.
Dit is de African wattled lapwing (Vanellus senegallus), maar wij kennen hem als.....
....de Lelkievit.
De Grote Textorwever (Ploceus cucullatus).
Ik vind dit een heel gevaarlijk beroep met al die bavianen overal.
In het park zijn ook gewoon boerendorpjes.
Deze zie je ook echt overal in Afrika, de heilige ibis.
De Afrikaanse Maraboe zie je ook heel veel, vooral in de buurt van vuilnisbelten.
Dus meestal als we ziek worden van de lucht zien we deze vogels met hun korsten op de kop.
Vanaf het dorpje reden we maar weer terug richting de uitgang van het park.
Deze jongen was net lekker in bad geweest.
En de knobbelzwijnen zwaaiden ons nog even uit.
Twee dagen later was het pasen en dan loopt kennelijk iedereen met een kruis rond in Oeganda.
Links en rechts van de weg zo nu en dan tamelijk ondoordringbare vegetatie. Dit is een soort riet.
In het Murchison Falls National Park zagen we meteen alweer massa's bavianen.
Ineens zagen we vanuit een ooghoek schimmen door de bomen vliegen.
Het bleken zwart witte franjeapen te zijn.
Prachtig die lange witte haren en grappige koppies hebben ze.
We doken via een overwoekerde jeeptrack de bush bush in waar deze helmparelhoen woonde.
Deze lelijkerd woont daar ook...
....dit zijn Jackson's Hartebeesten. Een bedreigde diersoort.
Antilopen zijn lastig uit elkaar te houden, maar dit moet de Oegandese Grasantiloop zijn (Ugandan Kob).
Dus dan is dit een waterbok.
Dit is de Noordelijke Hoornraaf, een mannetje want de opblaasbare keelzak is rood.
Eindelijk kwamen we dan bij de Murchison Falls zelf....
...een 7 meter dunne spleet in deze rots waar de Victoria Nijl zich doorheen moet persen...
...vroeger kwam er nog meer water door maar er heeft zich een zijtak gevormd die erom heen gaat.
Wij liepen uiteraard ook even naar de bovenkant waar ook deze termieten kathedraal stond.
Zo'n 300 kubieke meter water per seconde....
....op weg naar Lake Albert op de achtergrond.
Moet je net tegen mij zeggen.
Toen we weer verder gingen met onze safari kwamen we ook nog een vrouwelijke Noordelijke Hoornraaf tegen. Geinig he dat in de natuur het vrouwtje blauw en het mannetje rood is.
Voor de leek zijn dit gewoon giraffes, maar voor mij zijn dit Rothschild giraffes.....
...die samen met een tros buffalo's stonden te grazen.
De Rothschild giraffe is te herkennen aan de vorm van zijn vlekken en aan het horentje op zijn voorhoofd.
Dus dit is dan waarschijnlijk een Masai giraffe.
Net als dit jonkie.
In dit deel van het park waren ook weer Jackson's Hartebeesten...
...en met die dop-ogen en smalle kop zijn ze niet echt moeders mooiste te noemen.
Dit is wat ze noemen een duiker, en aangezien we in Oeganda waren zou het weleens de bedreigde Ruwenzori Duiker kunnen zijn.
Daarna hadden we even een spannend momentje met aan weerskanten een groep olifanten waar we dus tussendoor moesten rijden.
Van deze vogelsoort ben ik er niet achtergekomen welke het is....
...het is waarschijnlijk een soort ooievaar...
...er waren er in elke geval een heleboel van.
Dit is overduidelijk een kingfisher of ijsvogel. Ik denk de grijskop variant.
Vervolgens zagen we weer zo'n Rothschild giraffe...
...het makkelijkst te herkennen aan de extra hoorn op het voorhoofd.
Deze Ugandan Kob zette het op een lopen....
...om vervolgens vanaf een afstandje ons te begluren.
Dit is een Rüippelsgier.
We reden het park weer uit.
LucÃa wilde na al die wilde dieren eens rond de evenaar rondhangen. Zij vraagt wij draaien.
In Kampala viel ons op dat er nog best veel Indiërs het regime van Idi Amin hebben overleefd. Vandaar deze enorme hindoe tempel.
Verder is er ook niks interessants aan de hoofdstad, hier de belangrijkste bezienswaardigheid.
We reisden daarom verder naar Jinja....
....daar kun je namelijk lekker raften....
...hier doken we vier meter naar benee....
....luctor et emergo.
Zij die gaan sterven groeten u...
...maar dat ging gelukkig weer net goed.
Dit was net na een level 6 rapid waar we omheen waren gelopen.
Je ziet nog net de voet van de Franse toerist die naast me zat in de golven verdwijnen.
Onderweg was er nog een eilandje met ongetwijfeld zeer zeldzame vleermuizen.
Maar wij hadden nog één rapid voor de boeg. Ik had ze tot nu toe allemaal overleefd, maar ik zag de bui al hangen.
En ja hoor, daar gingen we dan.
Dat was hem dan, verder dan hier konden we niet want door de bouw van de dam zijn de rest van de rapids onder water komen te staan.
We reden terug via allerlei dorpjes met driftig zwaaiende mensen (ok, op deze foto toevallig niet) terug.
En we zagen zelfs de kalkoenen uit de tekenfilmpjes die ik vroeger altijd keek.
Als laatse wilde LucÃa nog naar de Nyero Rock Paintings kijken, één ervan staat namelijk op het biljet van duizend shilling.
Dit is hem dan, je ligt wel als een monteur onder een auto om hem te zien, want hij zit op het plafond van een 50 centimeter hoge grot.
Toen we er weer wegreden glunderde LucÃa bij dit plaatsje, vanwege een liedje uit haar jeugd: www.youtube.com/watch?v=3BeTsrYAuqk
Nederlands