Op weg naar Maleisië moesten we overstappen in Doha. We liepen een rondje langs de kunstwerken, dit is 'Untitled lamp bear' van de Zwitser Urs Fischer.
Het volgende kunstwerk is de F1 wagen van ons aller Max Verstappen, door Red Bull.
Als laatste dit werkje van de Amerikaan Kaws, het heet 'Small Lie' en stelt een soort pinoccio voor.
Terug uit Maleisië bleven we een paar dagen in Qatar. 's Avonds liepen we langs deze spiraalmoskee richting het Al Koot fort.
De eerste avond sjokten we door de Souq Waqif, dit deel is de vogeltjesmarkt.
Arabieren zijn namelijk dol op vogeltjes.
Overal in het land zie je afbeeldingen van Emir Al Thani. Persoonsverheerlijking is de beste indicatie dat de leider niet deugt, geloof dat maar van mij.
De Al Souq straat.
De lokale laatste mode bleek nauwelijks gewijzigd te zijn t.o.v. vorig jaar. Lucía wacht daarom nog even tot de volgende collectie.
Er zijn erg veel Pakistanen en Bengalen in Qatar, iemand moet immers het werk doen.
Het was inmiddels lekker druk geworden, lekker een terrasje pakken met een waterpijp en een theetje.
Nogmaals de 'Spiraal moskee van het Kassem Darwish Fakhroo Islamic Centre', het is een replica van de 'Grote Moskee van Al-Mutawwakil' in Samarra in Iraq.
Er was een concert op het plein, met een apart toeschouwersvak voor de vrouwen.
Uitzicht op de skyline van de wijk Al Dafna met de iconische gouden dildo en op de voorgrond een traditionele Qatarese Dhow boot.
V.l.n.r. Al Shouyoukh moskee, klok toren en het Amiri Diwan. De laatste was ooit een fort maar nu het kantoor van de Emir.
Dit portret van de emir zie je het meest, ook op auto's en er worden zelfs ballonnen verkocht met deze tronie.
Prachtig dat plafond in de lift van ons hotel.
We gingen onze huurauto ophalen op het vliegveld, wel even uitkijken voor de overstekende soepjurken.
We reden naar één van de speelsteden van het WK2022, Al Khor.
Mooi strand wel daar, en je hebt het ook lekker voor jezelf.
Daarna kwamen we in Al Ruwais in het uiterste noorden, ook al een speelstad.
Overal zie je die Dhows, Qatar was vroeger namelijk voor de inkomsten afhankelijk van de parelvisserij. Tegenwoordig verkopen ze gas.
Dit is het fort van Al Zubarah, van de grond af opnieuw opgebouwd als je het mij vraagt.
Het fort dateert uit de 18de eeuw en was het belangrijkste centrum van de internationale parelhandel/visserij.
We reden weer verder door het kenmerkloze landschap.
We zagen langs de kant van de weg een kudde zwarte Anglo-Nubische geiten met één blondine.
Een stukje verderop zaten overal families te picnicken op de enige grasveldjes die we in Qatar zagen.
Verder een droge boel daar.
Ik ben benieuwd hoe hoog de boete is als je met een kameel de autobaan opgaat. Verkeerd voorsorteren kost immers al 1500 euro kwam ik achter.
We wilden de woestijn in, we moesten wel opschieten we hadden geen 4x4 en het begon al te schemeren.
We kwamen mooi op tijd voor de zonsondergang aan bij dit kunswerk midden in de woestijn.
Het is van de hand van Richard Serra en heet: East-West/West-East.
Het zijn vier ijzeren platen die 'de zee in het oosten en de zee in het westen met elkaar verbinden', aldus de kunstenaar.
We konden er niet te lang van genieten want we wilden voor het donker weer op asfalt rijden en hadden nog een stop in de planning.
Die stop bleek een beetje een bummer, het ging namelijk om dit fort. Volgens tripadvisor één van de top 15 dingen in Qatar.
De volgende dag had we wat ons betreft de nummer 1 van die top 15 te pakken. De kamelenraces.
Toen we 's morgens aankwamen dachten we dat we te laat waren, want deze kwamen op dat moment over de finish.
Maar er waren nog talloze races. Hier staan ze klaar voor de start, de ogen worden beschermd tegen de zon waar ze anders recht in zouden kijken.
De beesten met hun afgetrainde lichamen leken me behoorlijk angstig/zenuwachtig. Er werd namelijk behoorlijk gepist vlak voor de start.
Ze rennen met robot jockeys op hun rug. De eigenaren kunnen vanuit de auto de zweepjes aansturen en er zit een speaker in zodat er commando's geschreeuwd kunnen worden.
Maar dan gaat het hek omhoog en beginnen ze aan een rondje van 8 kilometer.
Het eerste stuk de zon tegemoet. Links en rechts van de baan rijden de eigenaren en camerawagens mee.
Er is verder geen of nauwelijks publiek aanwezig, want deze beelden van de camerawagens bekijkt men thuis of in het wedkantoor.
Ongeveer 12 minuten later komen ze dan over de finish, gemarkeerd door de rode paal met de camera eraan. Deze heat werd dus gewonnen door nummer 9.
De achterblijvers sjokken met het schuim op de bakkes over de meet.
De kamelen, of eigenlijk zijn het dromedarissen, worden naar en van de race gebracht door de verzorgers.
Deze auto zat nogal vol, maar het lukte ons om aan boord van één van de meerijdende auto's te komen.
We reden met de kopgroep mee.
En dat gaat behoorlijk hard, en dan trekken ze aan het eind nog even een sprint.
De lichamen hebben wel wat weg van uit de kluiten gewassen hazewindhonden.
De cameraman zit dik ingepakt en onderuitgezakt uit zijn neus te eten.
We haalden de camerawagen even in om de strijd om de eerste plaats goed te kunnen zien.
Bij de volgende race reden we aan de buitenkant mee, deze nummer 7 is eigendom van Abdullah in wiens auto we zaten.
Het is een wonder dat er geen ongelukken gebeuren want niemand kijkt voor zich.
Abdullah spoort zijn kameel nog een keer aan. Tevergeefs, hij eindigde als één van de laatsten.
Als jouw kameel wint krijg je een auto, drie keer raden welk merk, model en kleur wagen ze weggeven.
We hadden genoeg gezien, we gingen weer terug naar onze eigen stal. Konden we nog net het ontbijt meepikken want van racen krijg je honger.
Na het ontbijt stond het museum voor Islamitische kunst op ons programma.
Het museum zelf is al de moeite waard, wat een prachtig gebouw, ontworpen door de Vietnamese Amerikaan I.M. Pei.
Er was een tentoonstelling met stukken uit Syrië die ontsnapt zijn aan de oorlog.
Het zijn overigens voornamelijk stukken die zijn uitgeleend door musea buiten Syrië.
De schilderijen en sculpturen geven een mooi beeld van hoe mensen er vroeger in die contreien uitzagen.
Dit stuk behoort tot de permanente collectie van het museum, volgens de catalogus: Gilt Polychrome Zoomorphic Powder Flask, Mughal, India, 18th century
Turquoise-Glazed Monkey-Shaped Animal Figurine, Saljuq or Khwarazmshah, Iran (Kashan), 12th - 13th century
Gem-Set Enamelled Gold Falcon, Mughal, India, 17th century
Deze goed bij haar ogen matchende 'Gem-Set Enamelled Gold Necklace, Mughal, India, 19th century' paste Lucía niet anders had ik hem voor haar gekocht.
Deze 'Steel Cavalry Armour, Ottoman, Turkey, 15th-16th century' was volgens het bordje erg fragiel. Lekker dan als je zo de oorlog in wordt gestuurd.
Als je alle zalen doorloopt eindig je op de bovenste verdieping. Je ziet het is een prachtig gebouw en ze waren in de week van ons bezoek toevallig precies 10 jaar open.
Vanaf het terras bij het museum hebbie ook een mooi uitzicht op de wijk Al Dafna, in aanbouw sinds 1980 op ingepolderd land.
We dachten: 'Laten we hier maar even poseren, misschien leuk voor later'.
Het museum ligt ook al op een stukkie ingepolderde grond naast de Dhow haven, en dus is er ook uitzicht op het spiraaltje.
Mijnheer Pei heeft goed over het gebouw nagedacht.
De Emir was zo te zien ook even in het museum voor een gebakje.
Dit sculptuur is gebaseerd op een gedicht van de stichter van Qatar. Sabah Arbili heeft de letters van de tekst 'And amongst the sultans I stood out; as a lanneret floating over mountain peaks.” op een hoop gegooid en een factuur gestuurd.
We crossten nog een rondje door Al Dafna waar we o.a. dit kadootje tegen kwamen.
Dit is geen brug, maar gewoon een paar bogen met de naam 'Big Archie'. Hoe kom je er op?
Zo ziet het ding er van onder uit.
Het nationale dier van Qatar is de oryx. In Afrika wordt je ermee doodgegooid, maar in Qatar zagen we alleen deze bij het St. Regis hotel.
Op onze laatste dag in het oliestaatje ruilden we de huurauto in voor deze Pajero.
Konden we lekker raggen in de woestijn in het zuiden.
Tot we hier een stukje door het water gingen, toen hield die rukker er alweer mee op.
Vanaf het populaire strand in deze woestijn heb je trouwens uitzicht op Saudi Arabië, maar daarmee zijn de banden niet zo goed. Dus meer dan dit zullen de meesten niet van het land zien.
Midden in de woestijn reclameborden.
Dit zijn vakantieverblijven, het schijnt hier in de weekenden heel druk te zijn.
We gingen op weg naar de stad om ons vliegtuig te halen, dus liet ik de banden weer oppompen.
Nog een laatste foto in de stad, het ontwerp van dit museum in aanbouw is gebaseerd op de 'woestijn roos'. Een kristal van gips en bariet dat zich vormt in woestijnen.
Het zat er weer op, we gingen weer terug naar Namibië. Oryxen kijken.
Nederlands